Wybitny polski muzykolog i redaktor. W 1952 roku rozpoczął studia polonistyczne na Uniwersytecie Warszawskim, jednak przerwał je po roku zrażony panującą na nich atmosferą czasów realizmu socjalistycznego. W 1953 roku rozpoczął studia w Zakładzie Muzykologii UW, gdzie w bardziej kameralnej atmosferze możliwe było oddzielenie przekazywanej wiedzy naukowej od \"państwowej ideologii\". Jego nauczycielami byli Hieronim Feicht, Józef Michał Chomiński i Zofia Lissa. Dyplom magistra otrzymał w 1959 (praca pt. Twórczość François Couperina (1668-1733) ze szczególnym uwzględnieniem utworów klawesynowych promotor: Józef Michał Chomiński).

Już w okresie studiów publikował w \"Przeglądzie Kulturalnym\", był autorem audycji radiowych i omówień do programów koncertów Filharmonii Narodowej. Jako krytyk muzyczny zadebiutował w 1957 roku na łamach \"Ruchu Muzycznego\". Regularnie publikował także w \"Tygodniku Powszechnym\". Zamieszczał artykuły, eseje, recenzje koncertów i płyt na łamach wszystkich ważniejszych polskich czasopism muzycznych. Jest twórcą cyklicznych audycji w Polskim Radiu, jak Dzieje muzyki w dźwięku (1991-93), Wielkie dzieła, wielcy wykonawcy (1992), Bach - sztuka fugi (1993-94), Rozważania o formie w epoce baroku (1994-95), Zapoznany język muzyki (1996), Duch polifonii średniowiecznej (1996-97), Muzyka w sferze myśli (2003).

Opublikował 9 książek, 32 jego rozprawy ukazały się w wydawnictwach zbiorowych. Brał udział w wielu ważnych sesjach naukowych.

Od roku 1963 był członkiem zwyczajnym Związku Kompozytorów Polskich, a także od 1994 członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. W 1989 roku otrzymał Nagrodę Jurzykowskiego.