Urodzony w San Pedro (1969), należy do grona najwybitniejszych pianistów swojego pokolenia; doskonały solista i ceniony kameralista. Naukę gry na fortepianie rozpoczął pod kierunkiem Jorge Garrubby, kontynuował ją w Konserwatorium w Buenos Aires u Juana Carlosa Arabiana i Carmen Scalcione. W 1986 roku zdobył I nagrodę na Konkursie Pianistycznym im. Franciszka Liszta w Buenos Aires. Na jego niepospolity talent zwróciła uwagę Martha Argerich, dzięki której otrzymał stypendium CIMAE – Art and Science Foundation i Mozarteum Argentino – oraz rozpoczął studia w konserwatorium w Genewie. Ukończył je z najwyższym wyróżnieniem w klasie Marii Tipo (1990). Tego samego roku zdobył I nagrodę na konkursie pianistycznym w Genewie. Od czasu tego sukcesu występuje regularnie w największych salach koncertowych Europy, Japonii i obu Ameryk. Wrześniowe wydanie miesięcznika „BBC Music” z 1998 roku, przedstawiając kilkuzdaniowe charakterystyki ponad 250 postaci światowego życia muzycznego i próbując odpowiedzieć na pytanie „Who is Who in Music”, umieściło Nelsona Goernera w grupie „new blood”, obejmującej tych artystów młodego pokolenia, którzy są najbliżsi największym mistrzom. Pianista występował w całej Europie na festiwalach m.in. w Salzburgu, La Roque d’Anthéron, La Grange de Meslay, Edynburgu, Szlezwiku-Holsztynie, Verbier, i w takich słynnych salach koncertowych, jak: Musikverein, Concertgebouw, South Bank Centre, Wigmore Hall, Teatro Colón. Współpracował z wybitnymi dyrygentami: Clausem Peterem Florem (Philharmonia Orchestra), Andrew Davisem (Deutsche Symphonie Orchestra), Emmanuelem Krivine’em (London Philharmonic Orchestra), Markiem Elderem (Hallé Orchestra), Neemi Järvim i Raphaelem Fruhbeckiem de Burgos (Orchestre de la Suisse Romande), Fabio Luisim (NHK Symphony Orchestra), a także z Wiener Philharmoniker i Sinfonią Varsovią. Wśród solistów i zespołów, z którymi Nelson Goerner współpracuje jako znakomity kameralista, są m.in. Janine Jansen, Julian Rachlin, Steven Isserlis, Gary Hoffman, Vadim Repin, Sophie Koch i Takács Quartet. Artysta występuje również w repertuarze na dwa fortepiany razem z Marthą Argerich, Alexandrem Rabinovichem oraz ze swoją żoną, Rusudan Alavidze. Artysta koncertuje z wieloma znakomitymi orkiestrami, m.in. Orchestre de la Suisse Romande, Deutsches Symphonie Orchester, London Philharmonic Orchestra, Los Angeles Philharmonic Orchestra, Nową Moskiewską Orkiestrą Symfoniczną, Royal Scottish National Orchestra, Montreal Symphony. Regularnie występuje podczas słynnych londyńskich koncertów promenadowych „BBC Proms”, gdzie zadebiutował w sierpniu 2003 roku. Jako jeden z nielicznych wirtuozów Nelson Goerner wykonuje w jednym programie oba koncerty fortepianowe Johannesa Brahmsa. Jego płyta z muzyką Chopina stała się sensacją na rynku fonograficznym (EMI). Na płytach Cascavelle Disques utrwalił poza muzyką Chopina utwory Rachmaninowa (m.in. II Sonata i Etiudes-Tableaux) oraz Liszta (12 Études d’exécution transcendante) oraz Busoniego. W Polsce ukazało się jego nagranie wydane przez CD Accord z Koncertem e-moll oraz Fantazją na tematy polskie Chopina z Orkiestrą Filharmonii Narodowej pod dyrekcją Kazimierza Korda. W dyskografii artysty znajduje się również płyta DVD z kompozycjami Beethovena oraz Chopina zarejestrowana podczas festiwalu w Verbier. Nagrania Goernera na instrumentach historycznych w ramach serii „The Real Chopin” dla Narodowego Instytutu Fryderyka Chopina zostały wyróżnione nagrodami Diapason d’Or, a wydana przez wytwórnię Wigmore Hall Live płyta z dziełami polskiego kompozytora w kategorii muzyki instrumentalnej była oceniona jako „Choice of the Month” przez „BBC Music Magazine”. W ostatnim czasie ukazała się płyta z dziełami Debussy’ego wydana przez Outhere/ZigZag Territoires, która również zdobyła nagrodę Diapason d’Or, w roku 2013. W swoich najbliższych planach artysta ma występy z Orchestre de la Suisse Romande i Weimar Staatskapelle, jak również recitale w Londynie, Amsterdamie, Paryżu, Genewie, Vancouver, Waszyngtonie, Minneapolis i Buenos Aires. W 2005 i 2006 roku Nelson Goerner wystąpił na pierwszych festiwalach „Chopin i jego Europa”, by następnie od 2009 roku regularnie brać udział w kolejnych edycjach Festiwalu. Artysta w roku 2014 został powołany do Rady Programowej Narodowego Instytutu Fryderyka Chopina, a w 2015 roku będzie członkiem Jury XVII Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina.