Przewodnik po Warszawie czasów Fryderyka Chopina autorstwa wybitnego znawcy biografii i genealogii kompozytora. Zlokalizował na mapie dzisiejszej Warszawy i opisał udokumentowane miejsca związane z historią rodziny Chopinów, począwszy od kawalerskich lat Mikołaja Chopina (od 1787 roku), ojca Fryderyka, aż do śmierci siostry, Izabelli (do 1881). Centralną część stanowią młodzieńcze lata kompozytora, które spędził w Warszawie. Żaden z dotychczasowych spacerowników nie dostarcza tak bogatej i rzetelnej wiedzy historycznej o Chopinowskich adresach.

Na szczególną uwagę zasługuje zamieszczony w przewodniku plan miasta stołecznego Warszawy z lat 1818–1822 – dzieło polskich kartografów wojskowych Kwatermistrzostwa Generalnego. Posłużył on za podstawę dla rysunków wybranych fragmentów współczesnego planu miasta.

„Zima roku 1825/1826 była szczególnie ostra, ale dla młodzieży szkolnej, w tym dla Fryderyka, stanowiła okazję do ślizgawek. […] Eugeniusz Skrodzki (Wielisław) opisuje przygodę, jaka zdarzyła się Fryckowi: «W kilka dni później, Chopin ślizgał się na łyżwach po zamarzłej strudze, tu, gdzie przed 40-tu laty wymurowano łożysko dla źródła, spadającego z wyżyny przed św. Krzyżem na Oboźną. Właśnie i ja, pacholę, wówczas siedmio–ośmioletnie, wymknąwszy się spod nadzoru domowego, sił swoich na lodzie próbowałem. Tak tedy ślizgamy się obaj. Nagle źle umocowana łyżwa, czy kamień, sprawia, że Chopin pada na lód, a z głowy jego krew iść zaczyna. Patrzę ze strachem, on blednie, traci siły»”.

fragment książki