Niniejsza publikacja jest pierwszą monografią poświęconą życiu, działalności i twórczości Václava Viléma Würfla, czeskiego kompozytora i pianisty działającego m.in. w latach 1815–1824 w Warszawie, a później w Wiedniu. W czasie pobytu w Warszawie Würfel należał do ważnych postaci ży­cia muzycznego miasta, był niewątpliwie najwybitniejszym miejsco­wym pianistą, występował jako solista, a także jako dyrygent orkie­stry, nauczał gry na fortepianie prywatnie, związany był ponadto z kolejnymi miejscowymi szkołami muzycznymi, a po utworzeniu w 1821 roku Konserwatorium Warszawskiego został jego profesorem. Relacjonował również życie muzyczne Warszawy w koresponden­cjach do „Allgemeine musikalische Zeitung”. Pozostawał w bliskich kontaktach z rodziną Chopinów i na pewno z zainteresowaniem ob­serwował rozwój talentu Fryderyka. Niektórzy autorzy uważają nawet, że Würfel był po Żywnym jego nauczycielem w zakresie gry fortepia­nowej. Nie ma na to żadnych dowodów, niemniej jednak, nie dając do­rastającemu wirtuozowi regularnych lekcji, Würfel najprawdopodob­niej udzielał mu nieformalnych wskazówek przy okazji wizyt w domu Chopinów.

 

Książka Barbary Chmary-Żaczkiewicz może znaleźć odbiorców w różnych kręgach. Niewątpliwie zainteresuje ona osoby profesjo­nalnie związane z muzyką: historyków muzyki zajmujących się polską, a także – szerzej – europejską kulturą muzyczną XIX wieku oraz chopinologów z uwagi na relację Würfla z Chopinem. Może ona także być zajmująca dla osób, które nie uprawiają zawodowo muzyki, ale interesują się historią europejskiej, a w szczególności polskiej kultury.

 

Frg. wstępu, Zofia Chechlińska